Skończyłam wreszcie!!!!!

Jak to dobrze, że jesteście. Daleko, bo daleko, ale jesteście. Gdyby nie Wy, moje zielone Sweet Dreams leżałoby zakopane głęboko w koszu. Zaczęłam je w połowie stycznia, kiedy jechaliśmy na zimowe ferie. Szło mi całkiem nieźle, aż do momentu, gdy mi coś nie pasowało ze wzorem. Porzuciłam pierwszy raz. W międzyczasie skończyłam srebrzystoniebieski sweter. Powróciłam do chusty i robiłam długo, bez przerwy. Wzór był wymagający skupienia, więc nie bardzo mogłam czytać i oglądać telewizję. Zmęczyłam się tym. Porzuciłam po raz drugi. Zaczęłam robić następne dwie robótki. Biegając po Waszych blogach, przeczytałam jak radzicie sobie z porzuconymi dziełkami. Przerabiacie chociaż jeden rząd dziennie, może dwa. A mi zostało 5 wzoru, czyli 10 z powrotami. Zawzięłam się i w dwa dni, tylko dwa( a tyle było mojego myślenia, że nie dam rady, że mi się nie chce) skończyłam.
Moją chustę robiłam z Moon Night kolor 23 na drutach 3.5. Zużyłam 400 m włóczki.
Od pierwszego wejrzenia zakochałam się w tym wzorze. Robiąc go  miałam mieszane uczucia. Wzór nie układał mi się bardzo widocznie i cały czas miałam wrażenie, że coś jest nie tak. Dopiero po zblokowaniu wyszło całe piękno tej chusty. bardzo mi się podoba. Podobałoby się jeszcze bardziej, gdyby nie błąd w samym centrum wzoru. Cholera jasna! Gdyby nie to,że blog jest publiczny, napisałabym znacznie mocniej. Co sobie myślę, to moje. Na małe szczęście, można ją tak nosić, że chowam to nieszczęsne oczko.
Na zdjęciach też ukryłam.

Dwa lata temu zrobiłam mojej siostrzenicy Misi sweterek rozpinany i związywany paskiem. Rozmiar na tyle uniwersalny, że co jakiś czas przedłużam dół i rękawy i dalej jest do noszenia. Zrobiła go z Baby Merino Dropsa. Po zmoczeniu mocno się wyciągnął. Po kilku pierwszych tygodniach miałam wrażenie, że mocno się zmechaci, ale nie. Minęły dwa lata i włóczka wygląda całkiem nieźle. Zwłaszcza, że Misia mocno go eksploatuje.

Porażką są guziki. Śliczne różowe kwiatuszki, niestety nie nadają się do wełny. Są tępe, pełne zadziorów. Nie popisała się ciocia, czyli ja. No, ale cóż. Misi się spodobały i nie dała zmienić. I tak już zostało. 

To na razie. Idę do kina.