środa, 20 stycznia 2021

Uwaga, uwaga

 tylko cztery miesiące minęły od ostatniego posta. To chyba nie tak źle? Mogłam juz wcale nic nie napisać. Mogłam. Na szczęście jednak dwa dni temu, jak wróciłam z pracy, czym prędzej wrzuciłam na siebie trzy swetry i powyginałam się przed telefonem udając profesjonalną modelkę. I tym sposobem, mam co pokazać.

        Mam całą stertę swetrów, szali, czapek, które nie doczekały się jeszcze uwiecznienia. Aparat niestety poszedł w odstawkę. Wizyty w dżungli niezbyt dobrze wpłynęły na jego kondycję. W Malezji nie ma licencjonowanych naprawiaczy Pentaxa, więc czeka na powrót do Polski. Komórki mają teraz fantastycznej jakości aparaty, więc nie ma problemu, aby sobie samej zrobić parę fotek. Jedynym problemem jest własne lenistwo.

       Wyjeżdżając z Polski, wymyśliłam sobie, że jedwab zafarbowany przez Marzenę będzie idealny na temperatury i wilgotność panujące w Malezji. I tak jest, ale ja nie lubię dzianiny z samego jedwabiu, jest za lejąca. Podczas letniego pobytu w Polsce zakupiłam cieniutką białą bawełnę. Dodałam ją do mojego bladoróżowego jedwabiu i zaczęłam robić Anker summer shirt. Ponieważ dziergała w dwie nitki, musiałam uważać, aby łapać dwie naraz. Czytanie było więc lekko utrudnione.










             Nie jestem kobietą, która nosi róż. Na starość mi się jednak zmienia. Bardzo, bardzo ten kolor mi się podoba. Przedwczoraj top miał swoją premierę. Wracałam z pracy na piechotę. I muszę powiedzieć, że idealnie sprawdził się w tutejszych temperaturach i wilgotności. Każdy, kto robił ten top, wie, że nie należy on do najcieńszych. Jest mi w nim super!