Ranunculus

Parę miesięcy temu zrobiłam projekt Midori Hirose Ranunculus. Potrzebny był mi sweter ciepły, lekki do samolotu. Latamy dużo, a AirAsia potrafi tak schłodzić swoje samoloty, że bez ciepłego okrycia ani rusz. Z Polski zabrałam silkpacę Malabrigo w celu zrobienia szala, chusty. Odechciało mi się. Mąż, będąc w kraju dowiózł mi mohair superkid silk Langa. Połączyłam obie nitki i powstał Ranunculus.
Projekt jest genialny! Ma mnóstwo wzorów, przez co ani przez moment praca nad nim nie nużyła się. A do tego robiłam na drutach 6.0, więc powstał w błyskawicznym tempie. Mimo swej zwiewności, lekkości jest ciepły, miły w dotyku i już nie straszne mi są azjatyckie podróże.

Przede mną jest Nowa Zelandia do pokazania i opisania, ale nie mam siły teraz. Przyjechał do nas młodszy syn z dziewczyną i zaraził nas jakimś wirusem. Leżymy złożeni choróbskiem, a dzieciaki zwiedzają Malezję.
Pozdrawiam słonecznie i ciepło. Od dwóch tygodni nie ma smogu, jest cudownie przejrzyste jak na Malezję powietrze.

The Weekender

      Ostatnie dni w Kuala Lumpur są dość ciężkie. Po raz pierwszy mamy tak potężny smog, że czujemy i widzimy czym oddychamy. Po raz pierwszy odczułam na sobie co to znaczy zanieczyszczone powietrze. Wieczorem było mi słabo, niedobrze, mój mąż też czuł się źle. Mam nadzieję, że sytuacja poprawia się, bo coraz więcej widzę za oknem. Doszłam nawet do takiego momentu, że zakupię sobie w niedalekiej przyszłości maskę na twarz i upodobnię się do tutejszych ludzi.

     Za niecałe trzy tygodnie jedziemy na wakacje do Nowej Zelandii. To zawsze było moje marzenie. Nawet nie umiem dokładnie wytłumaczyć co mnie tam ciągnie. Myślę, że przyroda, natura, krajobrazy. Kiedy zaczęłam opracowywać trasę wyjazdu, ogarnęło mnie przerażenie. Tyle niesamowicie pięknych miejsc do zobaczenia! Jak to upchnąć w dwa tygodnie???
Zdecydowaliśmy, że skupimy się tylko na południowej wyspie.
I na ten wyjazd potrzebnych mi jest trochę ciepłych rzeczy, których nie wzięłam ze  sobą z Polski, bo po co. Okazało się, że jest to dobry powód, aby złapać za wełnę i dziergać w ponad 30 stopniach z wełny, alpaki. Jaka to dla mnie przyjemność!!! Z resztek, które przywiozłam z kraju zrobiłam prościutką czapkę. Jeszcze zostało mi trochę tych resztek na mitenki.

Prościutka czapka, robiona na lotniskach i w samolocie do i z Tajlandii.

Skończyłam również sweter według projektu Andrei Mowry The Weekender. Bardzo prosty, ale niezwykle sympatyczny. Oczywiście nie obyło się bez trzykrotnego prucia. Nie mogłam trafić z rozmiarem. Włóczka to mieszanka bawełny z wełną - 72/38%, trochę grubsza niż przewiduje projekt.  Pierwsze prucie spowodowane było tym, że wychodził mi sweter na męża, nie na mnie. Zrobiłam więc dopiero teraz próbkę i okazało się, że jestem bardzo daleko poza próbką. Nie ma rozmiaru na moją próbkę. Przeliczyłam i zaczęłam robić mniejszy rozmiar niż XS. Jak skończyłam cały korpus, zeszyłam ramiona, zmoczyłam moje dzieło, okazało się, że pasuje, ale jak na taki luźny, weekendowo-spacerowy sweter to jest trochę za akuratny. Prucie. Kolejne. Ostatnie to było już takie delikatne, bo nie podobało mi się moje wykończenie dekoltu. Za mało schludne.
Projekt prosty, szybki, przyjemny w dzierganiu. Tylko ja już przestanę robić próbki. Jak robię na tzw "oko" wszystko mi wychodzi dobrze. Jak za długo myślę nad rozmiarami, to nigdy nie trafiam.

Włóczka użyta do tego projektu to Northcote cotton, a druty 4,5 i 5,0.

To nie jest wszystko, jestem w trakcie robienia otulacza i kolejnego swetra, tym razem z kapturem i z mieszanki merino z alpaką.

Czytelniczo jest nadal dobrze. Wybieram lektury, które sprawiają mi wiele przyjemności, ale też co niektóre mocno dają mi do wiwatu.
1. "Georgia. Powieść o Georgii O'keefe" - Opowiada o amerykańskiej malarce i związku z jej promotorem. Pełna emocji historia o życiu, pasji, sztuce, miłości. Bardzo, bardzo dobra.
2."Błoto słodsze niż miód" - Małgorzaty Rejmer. Pierwsza jej książka Bukareszt pokazywała Rumunię w trakcie i po dyktaturze Ceausescu. W tej książce zajęła się Albanią. I jeśli ktoś myśli, że w czasach komuny w Polsce było ciężko, niech przeczyta tę książkę. To są historie Albańczyków z tamtych bardzo dla nich ciężkich czasów. Niesamowite jest to, że żaden z oprawców w Albanii nie został ukarany.
"Może zasłużyliśmy na to, by zginąć, ale nikt nie podniósł na nas reki  i już się nie boimy(to mówi jeden z oprawców). Koniec końców demokracja przyniosła jedna dobrą rzecz: znów uczyniła nas braćmi i teraz możemy razem grać w szachy. Gdy na początku lat 90-tych trwała dyskusja o tym, czy ofiary powinny wybaczyć swoim prześladowcom, pisarz Arshi Pipa stwierdził: Tak, powinniśmy wybaczyć. Ale jak mamy wybaczyć komuś, kto nie czuje się winny".
3. "Sześć Cztery" Hideo Yokoyama. Trudno mi kreślić do jakiego gatunku należ ta książka, kryminał, obyczajowa. Pokazuje pracę japońskie policji z głębokim tłem psychologicznym. Dobrze się czyta.
4. "Becoming" Michelle Obamy. Bardzo dobrze opowiedziana historia o ludziach, którzy nie mieli zaplecza politycznego w postaci ojców, wujków kongresmenów, polityków, a którzy zaszli bardzo wysoko i nadal pozostali normalnymi, porządnymi ludźmi. Bardzo polecam.
5. "Między falami" Sarah Moss - Pisarz, ojciec dwóch córek, zajmuje się domem i dziećmi, a w międzyczasie pisze książkę o katedrze w Coventry. Żona jest zapracowaną lekarką. Pewnego dnia ich  starsza córka traci przytomność w szkole. Jej serce staje na kilkadziesiąt sekund. Wcześniej również zdarzały jej się problemy zdrowotne. Zycie rodziny zaczyna się koncentrować wokół córki. Jak dalej żyć po takiej traumie, która w każdej chwili może się powtórzyć. Świetna współczesna książka o dzisiejszych problemach.
6. "Głosy. Co się wydarzyło na Jersey" Ewy Winnickiej i Dionisiosa Storisa. Autorzy próbują pokazać jak doszło do tragedii w polskiej rodzinie na wyspie Jersey. Pewnego dnia ojciec rodziny zabija teścia, żonę, dwoje dzieci, przyjaciółkę rodziny i jej dziecko. W tej książce pokazane jest środowisko Polaków ciężko pracujących fizycznie na obczyźnie, często wykorzystywanych, źle opłacanych. Oczywiście nie to jest głównym wątkiem, ale tak przy okazji dowiadujemy się, że łatwo za tą granicą nie jest.
I oczywiście przesłuchałam kilka audiobooków i oczywiście są to kryminały, które słucham pasjami.

Troszkę Singapuru i Starlight

Już prawie dwa tygodnie stycznia za nami.
Niedziela. Bardzo słoneczna i ciepła. Za chwilę pójdziemy na basen, potem pomogę mężowi w pakowaniu. Wyjeżdża na dwa tygodnie do Polski. Ja zostaję. Pojadę na kilka dni z tutejszymi przyjaciółkami do Singapuru. Jedna z nich Leena tam mieszka, pokaże nam swój Singapur. Nie ten, który już kilka razy widziałam, a który i tak jest imponujący. Tak różny od znanej mi Azji, taki nowoczesny, uporządkowany. A jednocześnie, mający klimatyczne miejsca, które i tak są czyste, zadbane. Malezja jest inna. Czasami denerwująca swoim chaosem, powolnością. Ale ciągle ma nastrój, za którym przepadam. Singapur, to takie Niemcy Azji.

 Trzy środkowe dziewczyny, to moje bliskie tutaj koleżanki. Najwyższa, to Chinka Pan, środkowa Filipinka Jonalyn, obok niej w różowo-fioletowym kapeluszu najbliższy mi człowiek, Leena z Singapuru. Moja azjatycka siostra bliźniaczka. Myślimy podobnie, czujemy podobnie, wiele sytuacji wydarzyło nam się w życiu podobnych, w tym samym czasie. A do tego ja, Pan i Leena jesteśmy w tym samym, młodym wieku:)))

Tu Leena ze swoim mężem Victorem. Fantastyczni ludzie. 

To jest Singapur robiący wrażenie, ale ja lubię ten inny.

Lubię Singapur, ale nie lubię tam jechać. Nie nawidzę przekraczania granicy, bo trwa to strasznie długo!!!! Kolejka w obie strony jest bardzo długa i jedzie się bardzo wolno i trzeba uważać, bo wciskają się z każdej strony. Koszmar!
Nie będę narzekać, bo jadę w miłym towarzystwie, w bardzo wygodnym autokarze, z drutami i książką. Przeżyję te 5, 6 godzin podróży.

Druty.

Na początku stycznia do Polski wracali nasi znajomi po ponad dwudziestoletnim pobycie w Azji. Chcąc ocieplić powrót do zasypanej śniegiem Polski, zrobiłam koleżance Asi szal. Wybrałam się do Spotlightu, australijskiego sklepu, aby wybrać włóczkę wybrałam 4-seasons-pure-wool-kolor-910-porcelain. To taka tweedowa włóczka, bardzo miła w dotyku. Myślę, że się zaprzyjaźnimy. Zwłaszcza, że dużo tutaj jest akrylu, bawełny trochę. Wełna jak jest, to bardzo szorstka i niezbyt miła w dotyku.
Wybrałam wzór Janiny Kallio Starlight. Jest napisany na włóczkę lace, ale ja użyłam DK. I uważam, że to był dobry wybór. Szal dziergałam na drutach 6,0. Wyszedł mięsisty, ciepły, a dzięki ażurowi lekki, przytulny. Chyba zrobię dla siebie drugi, tylko w innym kolorze. A morze w tym samym?
Zobaczę.

Książki.

Dobrze zaczęłam ten rok. Dobrymi pozycjami.
1. Czajka opisywała książkę Konrada Lorenza "Opowiadania o zwierzętach". Dzięki niej mogłam przeczytać te fantastyczne opowiadania. Dowiedzieć się o wielu sprawach, o których nie miałam żadnego pojęcia. Są napisane tak wizualnie, plastycznie, że ma się wrażenie, że się jest wewnątrz opowieści. Jeśli macie możliwość, sięgnijcie po tę pozycję.

2. "Strzały w Kopenhadze"Niklasa Orreniusa. to książka o fanatyzmie, ekstremizmie religijnym, politycznym i rozrastającym się w zastraszającym tempie faszyzmie. Lars Vilks namalował karykaturę Mahometa, co sprowadziło na niego i na Szwecję gniew Muzułmanów. Od tego czasu ukrywa się, jest pod ochroną służb specjalnych. To książka o wolności słowa, artystycznego wyrazu. Czy ta wolność jest możliwa w dzisiejszych czasach? Wątpię.

3. Audibook "Władza bezwględna" Remigiusza Mroza. Słucham audiobooków kiedy biegam, wracam z pracy, sprzątam, gotuję. Zawsze wybieram coś łatwego, nie wymagającego zbytniej uwagi. I taka jest trzecia część serii "W kręgach władzy".

Słońce schowało się za chmury, czas na relaks nad wodą.
Pozdrawiam.

Dipavali, i druty, oczywiście...

Półtora miesiąca temu zaczęłam pisać posta. I nie skończyłam. No cóż cała ja. Jednak dzisiaj kończy się rok, więc postanowiłam nie zostawiać zaczętych spraw na nowy rok. I skończę. Nie usunę nic z tego co napisałam, bo jest fajne i czujcie się jakby to był środek listopada. Haha...

Malezja jest bardzo ciekawym krajem. Jest niesamowitą mieszanką kulturową i religijną. Oczywiście około 60% mieszkańców to Malajowie, 25% to Chińczycy, ok. 8% to Hindusi, resztę stanowią plemiona, które zamieszkują północne Borneo. Taka mieszanka ludzi jest bardzo widoczna na ulicy. Obok siebie idą kobiety w hijabach, (niektóre w tradycyjnych długich strojach, niekiedy dziewczyny w dżinsach, świetnie ubrane, w chustach na głowie), Chinki w topach niewiele zakrywających, w miniówkach, lub krótkich spodenkach, a także Hinduski w przepięknie kolorowych strojach. Różnorodność wyraża się również w przeogromnej ilości świąt, które co chwila obchodzimy. Nie jesteśmy z mężem w stanie nadążyć za wieloma.
Oczywiście są ważne, Ramadan i następująca po nich Hari Raya, czyli Święto Przerwania Postu ( ichnie święto dziękczynienia), chiński Nowy Rok , hinduski Dipavali. Między nimi są kolejne, w każdym miesiącu zawsze jakieś jest, a nawet dwa różne. Wiąże się to dla miejscowych z dniami wolnymi. Wszędzie w sklepach, w domach, apartamentowcach jest mnóstwo dekoracji, obrazów z wysypanego piasku i ryżu.

I właśnie teraz skończyło się święto hinduskie Dipavali. Święto symbolizuje zwycięstwo Ramy nad demonem, który porwał żonę Ramy. Jest to święto światła, zwycięstwo dobra nad złem, Zwycięstwo światła nad ciemnością.

W tym roku dobrzy znajomy męża, Hindus zaprosił nas do swojego brata na obchody tego święta. Byliśmy bardzo podekscytowani i ciekawi tego wydarzenia. Było o tyle interesujące, że rodzina jest bardzo liczna, trzynaścioro rodzeństwa ze swoimi dziećmi i wnukami. Trzy pokolenia plus przyjaciele i znajomi, niezły tłum. Goście schodzą się wieczorem. Jedni są wcześniej, inni przychodzą później. Ubranie nie ma znaczenia. Określone było jako casual, czyli codzienne. My jednak uznaliśmy, że na święto w gości nie wypada ubrać się byle jak. No i się okazało, że trochę się wystroiliśmy. Trudno. Okazaliśmy szacunek. Na wstępie padło zapytanie o drinki. Było wszystko.
Jedzenie prawie w całości wegetariańskie, przepyszne!!! Jak ktoś lubi hinduskie, ostre potrawy, to mógł czuć się jak w niebie. Kto był głodny, szedł do jadalni, gdzie na stole w dużych misach stało jedzenie. Jeśli nie siadał na kanapie, przy stole, na podłodze i rozmawiał. Z czasem drinki stawały się coraz mocniejsze, rozmowy coraz głośniejsze. Nikt się nie kłócił. Było mnóstwo śmiechu, radości, uścisków. Ciężko było się wyrwać. Niesamowici ludzie. Byłam tak zaciekawiona, że zapomniałam o robieniu zdjęć. Udało mi się tylko kilka, przed wyjściem zrobić.

I tak całkiem płynnie wróciłam do czasu bieżącego.
Jest 31 grudnia, czas podsumowań, których nie lubię robić. Zresztą robótkowo ciężko jest mi zestawić moje dokonania. Dziergałam dużo. Większość moich prac poszła do ludzi, jako prezenty. I niestety nie mam wielu zdjęć, bo fotograf wraca jak jest ciemno ( u nas dzień trwa 12 godzin, więc słonce wstaje o 7 i zachodzi o 19-tej przez cały rok), a w weekend ciężko wyskoczyć gdzieś z wełną i porobić zdjęcia w upale i pełnym słońcu. Cieszę się, że moje prace budzą wielką radość. Ludzie są zadziwieni, że można coś robić własnymi rękami, a nie iść do sklepu i kupić. Więc robię. Początkowo robiłam z bawełny, jedwabiu. Ostatnio przerzuciłam się na wełnę, bo robię prezenty dziewczynom wracającym do Europy lub moim polskim przyjaciółkom w Polsce, które mnie tu odwiedzają.
Pokażę tylko kilka zdjęć, które obrazują moje niektóre wełniane wyroby.

To są mitenki dla przyjaciółki Asi. Nie jestem w stanie oddać prawdziwego, żywego koloru wełny. Wełna to Fame trend od Marks @ Kattens, którą Asia zakupiła (cały kilogram) w lumpeksie za grosze.

Z tej samej wełny powstał szal Terrain Janiny Kallio, który robiłam na drutach 4. I na tych zdjęciach kolory są już takie jak trzeba. Prosty, podróżny, samolotowo-samochodowy wzór.

Do kompletu powstała jeszcze czapka. Nie jest łatwo zrobić sobie samej zdjęcia czapki. Ale macie pogląd jak wygląda. Mitenki i czapka wzór własny.

Z tej samej włóczki powstał kolejny szal - strzałka, również prezent, który nie doczekał się zdjęć. Kończyłam go jak przyjaciele byli u nas i do ostatniej chwili, do ich wylotu chowałam nitki i blokowałam i zapomniałam o dokumentacji. Trudno. Bardzo się cieszę z tego prezentu, bo trafił w dobre ręce.

To na koniec pokażę jeszcze jeden prezent. Strzałka według wzoru Celadon, zrobiona z resztek fingeringowych włóczek robiona drutach 4.
Trafił w brytyjskie ręce. Sue za parę dni wraca do domu i myślę, że jej się przyda. Na pewno się przyda.

Na koniec wspomnę jeszcze o książkach. W tym roku przeczytałam, wysłuchałam 62 książki. całkiem nieźle. Najlepiej wspominam:
1. "Kieślowski" Katarzyny Surmiak-Domańskiej - rewelacyjna biografia, mimo wielu szczegółów czyta się szybko i nie można się od niej oderwać.
2. "Nela i Artur.Koncert intymny Rubinsteinów" Uli Ryciak - uwiodła mnie opowieść głównie o Neli, która poświęciła całe życie, całą siebie, dla wybitnego pianistyArtura, który na koniec zostawił ją dla młodziutkiej dziewczyny. Świetna!!!
3. "Ślepnąc od świateł" Jakuba Żulczyka - jeśli taka jest polska rzeczywistość, to jestem przerażona. Bardzo dobra książka.
4. "Głębia " Henninga Mankela - co by nie napisał, to ja to wielbię.
5."Władysław Bartoszewski. Wywiad rzeka" Michała Komara i Władysława Bartoszewskiego - zawsze miałam słabość do otwartości, do szerokiego spojrzenia na świat i ludzi p. Bartoszewskiego, a do tego jak dowiedziałam się, jak ciężkie miał życie, a mimo to został pogodnym, pełnym radości życia człowiekiem, to mój podziw urósł jeszcze bardziej.
6. "Co nam zostało" Zeruyi Shalev - ta pisarka potrafi niesamowicie odtworzyć kobiecą duszę. Czego bym jej nie przeczytała, jest świetne.
7. "Dwie siostry" Asne Seierstad - opowieść o dwóch somalijskich siostrach, które mieszkają z rodzicami w Norwegii. Opuszczają swoją rodzinę, jadą do Syrii, wychodzą za mąż za bojowników ISIS. Świetna książka o tym jak to się zaczęło, o rozpaczliwie próbujących je wyciągnąć z Syrii, rodzicah, o ich życiu, poglądach. Straszna i bardzo dobra książka.
8. "Rdza " Jakuba Małeckiego - jak zwykle niesamowity klimat, powolność, codzienność, normalność. Super!!!
9. "Wanda. O sile życia i śmierci. Historia Wandy Rutkiewicz" Anny Kamińskiej - moja młodość wiązała się z jej największymi sukcesami. Śledziłam doniesienia o jej i pozostałych polskich himalaistów wyczynach. Ta książka pokazała kobietę bardzo mocną, skupioną na celu, wiedzącą czego chce.
10. "Ogar piekielny ściga mnie. Zamach na Martina Luthera Kinga i wielka obława na jego zabójcę
Hamptona Sidesa - świetna!!!
11. Cała trylogia "Sejf" Sekielskiego. Jeśli w tym jest choć część prawdy, to nasza sytuacja polityczna nie jest zbyt wesoła.
12."Dymna" Elżbiety Baniewicz - opowieść o pięknym człowieku. I tyle. Rewelacja!

Ten ro był bardzo dobry książkowo. Opisałam tylko te najlepsze moim zdaniem, choć pozostałe też były dobre. Najlepiej mi idzie czytanie na lotniskach, w samolocie, w samochodzie. Dobrze, że dużo podróżujemy.

Czas kończyć. Nigdy nie robię postanowień noworocznych, bo mój słaby charakter nie pozwala mi ich dotrzymać. Zrobię jeden wyjątek na jedno, jedyne postanowienie. Będę częściej pisać. 
Hahaha.... ciekawe, bardzo ciekawe co z tego wyjdzie.

Szczęśliwego Nowego Roku!!!!