Pierwsze krótkie bardzo wakacje

Po prawie dwóch miesiącach bardzo ciężkiej pracy postanowiliśmy wyrwać się na totalne lenistwo. Jak łatwo zgadnąć, my ludzie znad morza, pojechaliśmy oczywiście nad morze. Południowochińskie Morze. Wybraliśmy trochę w ciemno, trochę z polecenia nowych znajomych Cherating. To bardzo mała, rozległa miejscowość, ciągnąca się przez parę kilometrów wzdłuż lini brzegowej. Przyjechaliśmy wieczorem, kiedy było już ciemno. Nie było zachwytów. Wręcz odwrotnie. Czepialiśmy się wszystkiego. Jak typowi Polacy.
Ranek powitał nas słońcem, palmami, ciepłym morzem, przyjemnym wiatrem. Z każdą chwilą zaczęliśmy wsiąkać w inność, spokój, momentami w siermiężność. Malezyjczycy są trochę inni. Inaczej odbierają poczucie ładu, czystości. Wiele takich rzeczy, jak brudna firanka, czy brudne nakrycie łóżka trzeba pokazać palcem. Wymienią, trochę zdziwieni o co nam chodzi.
Hotel był przy samej plaży i był praktycznie pusty. Malezyjczycy szykują się na długi weekend za dwa tygodnie.

Aby uchronić się przed słońcem, leżeliśmy sobie pod palmami kokosowymi z lekka obawą, czy aby nie spadną na nas. Nie spadły.

Piliśmy sobie wodę kokosową. Jest pyszna. I wyjadaliśmy wnętrze kokosa.

Pojechaliśmy na totalne lenistwo. Leżeć, czytać, robić na drutach (ja), pływać. Jednak po paru godzinach nic nierobienia postanowiliśmy coś jednak zrobić. Zapisaliśmy się na dwie wycieczki.

Jedna to nocna wycieczka łódką oglądać świetliki. Niesamowita sprawa. Nie wolno przed wypłynięciem używać żadnego środka przeciwkomarowego. Odstrasza to te cudne robaczki. 

Płynie się w totalnej ciemności. Ludzie prowadzący łódki, komunikują się ze stworzonkami za pomocą latarek. Przyciągają je do łódek. Dziesiątki światełek otaczają ludzi na łódce. Czasami udawało się je przechwycić i chwilę potrzymać na dłoniach, we włosach. To było trochę magiczne.

Niestety nie można było robić zdjęć. Zresztą nie było na to czasu.

Kolejnego dnia popłynęliśmy w to samo miejsce, czyli na rzekę Mangrove za dnia. 

Mijaliśmy domostwa. Trochę się różniły od wielkomiejskiego Kuala Lumpur.

Wjechaliśmy łódką w dżunglę. To było niesamowite uczucie. 

Piękno tego miejsca jest trochę przerażające świadomością tego co nim się kryje.

Boję się strasznie tych stworzeń. W życiu nie wejdę bez potrzeby do dżungli. Wolę ją oglądać z łódki, z mostu, z daleka.

Cherating ujął nas swojskością, naturalnością.

W jednym z domów mieścił się sklep, w którym sprzedawała Pani ręcznie farbowane koszulki. wszystko odbywa się na oczach turystów. Pani ma niesamowite wyczucie kolorów. Nie omieszkaliśmy zakupić sobie po jednej koszulce. 

W drodze powrotnej zjechaliśmy z drogi, żeby obejrzeć wodospad Sungai Pandan. Nie był jakiś oszałamiający, ale warto było nadrobić parę kilometrów. A Pan Mąż skorzystał z okazji i się wykąpał.

i tak się skończyły nasze króciutkie wakacje.
A na koniec jakieś olbrzymie robale. Ganiałam za nimi. Szybkie były.

Przepraszam, że tak długo was przetrzymałam, ale tyle się dzieje dla mnie nowego, że chcę się tym dzielić. Pozdrawiam bardzo ciepło.