czwartek, 31 października 2013

Dark Eveline

Parę dni przed rozpoczęciem blogowania skończyłam sweter dla koleżanki z pracy. prosiła mnie od roku, żeby popełnić dla niej sweter. Nie bardzo mi się chciało. W tym roku prośby się nasiliły i uległam. Najpierw wybierałyśmy kolor. to było niesamowite. Ewelina jest osobą lubiącą kolor czarny, ewentualnie szary. Postanowiła jednak odświeżyć swoją paletę barw i poszaleć. Szaleństwo wyboru koloru jest okrutne. Stanęło na Alize Cashmira koloru granatowego.

Projekt jest mój własny. Zrobiłam go na wzór swetra , który wydziergałam dla siebie rok wcześniej. http://www.ravelry.com/projects/DANON/eveline
Tył i dół rękawów są lekko rozszerzone.




Przody swetra wykończyłam wzorem, który znałazłam w i nternecie i który bardzo mi się spodobał. chciałam odmienić trochę gładkość przodu. Skorzystałam z tego wzoru:http://www.ravelry.com/patterns/library/cabled-collar-chart).


Robiłam sweter na drutach 3,75.
Chyba wyszedł nieźle,

wtorek, 29 października 2013

Czytam i biegam

W środku nocy skończyłam czytać książkę Daniela Odiji "Niech to nie będzie sen".


Daniel Odija to słupski pisarz, więc prawie znajomy. Jego poprzednia książka "Tartak", była w finale nagrody Nike . Tamtej nie czytałam, za to ta wciągnęła mnie od pierwszej linijki. Opowiada o pisarzu Adamie, który po rozstaniu z żoną wraca do rodzinnej wioski. Powrót przywołuje wspomnienia o ludziach  których już nie ma wśród żywych, rodzicach i bracie, o sąsiadach i ich poplątanych losach. Bardzo, bardzo spodobała mi się narracja, spokojna, oddająca nastrój prowincji. momentami bardzo przypominała mi "Traktat o łuskaniu fasoli". Uwielbiam książki bez szybkiej akcji, z wieloma przemyśleniami. Chociaż, nie powiem, że nie przepadam za kryminałami, thrillerami. 

Po pracy pognałam do lasu, na moją 10-cio kilometrową rundkę. Ponieważ nie biegałam przez tydzień (zawsze były ważne wytłumaczenia- czterdziestka przyjaciółki,  zawroty głowy, dziwna słabość), to dzisiaj momentami biegłam godnością osobistą. Ale dałam radę. Mam nadzieję, że dzięki blogowi bardziej się zmobilizuję. Staram się, powtarzam  staram się biegać pięć razy w tygodniu po 10 km. Najlepiej wychodzi mi to latem, bo biegam wtedy systematycznie. W roku szkolnym nie daję rady- czasami długa praca eliminuje możliwość wyruszenia do lasu. Ciemność nie sprzyja wyluzowaniu i chęci pobycia sam na sam z naturą. Co nie zmienia faktu, że jestem mistrzynią wymówek. Siąpiący deszcz, padający  śnieżek, niewielki wiatr, głowa, noga, brzuch i co tam tylko jest na tapecie. Jak mi się nie chce, to wołami mnie nie wyciągną. Dzisiaj byłam dzielna. I nawet solidny wiatr mi nie przeszkadzał.  

poniedziałek, 28 października 2013

Zaczynam

Jestem bardzo ciekawa co wyjdzie z tego mojego pisania. Leniwa jestem okrutnie i nie jestem pewna , czy aby wytrzymam w pisaniu, publikowaniu i jeszcze wielu innych cudach. Nie mówiąc ,że muszę najpierw opanować umiejętność poruszania się po blogu. A co tam!

To ja. Cała ja.

Ta mina w całości pokazuje jaka jestem. Zrobić mi porządne zdjęcie graniczy z cudem. Ale to rodzinne. Mój starszy syn też tak ma. Tę sukienkę zrobiłam rok temu,ale zdjęcie jest świeże z wczoraj. Zrobiłam ją niestety z akrylu Kotka. Bardzo podobał mi się jego kolor. I tyle. Całe szczęście, że dobrze się pierze i nosi, a może w odwrotnej kolejności. Jedna z koleżanek w pracy stwierdziła, że taka Łowiczanka jestem, a inna, przyjaciółka, zresztą, że taka osa ze mnie. I bądź tu twórcza!